17/11/2019 - 16:32
Ruth vertelt in deze blog over hoe haar stage tijdens haar opleiding Pedagogiek in Leuven een kantelpunt is geweest voor haar en hoe ze haar eigen talenten meer ontdekte.
Een tijdje geleden zag ik één van mijn stagebegeleidsters terug tijdens een opleiding. Ze vertelde me dat ze nog heel goed wist dat ik zo’n goed stageverslag had… Wauw, wat was dat fijn om te horen… Het deed me wel iets, dat ze dat nog wist na 16 jaar.
Als ik er nu op terugkijk, dan is mijn stage in mijn laatste jaar Pedagogische Wetenschappen in Leuven een belangrijk keerpunt geweest voor mij. De kandidaturen waren vrij zwaar. Op het einde van mijn eerste jaar, kreeg ik zware klierkoorts en moest ik mijn jaar opnieuw doen. Niet evident, zowel fysiek als emotioneel. Heel vermoeid terug starten in september, terug nieuwe vrienden maken, veel twijfelen, ga ik het wel kunnen?…
Vanaf de licenties ging het gelukkig vlotter, maar het bleef toch vaak wroeten met de vele filosofische vakken en de zware statistiek.
Toen ik op het einde van eerste licentie observatiestage deed bij Kaat Timmerman, ging er ineens een andere wereld open. Ik ontdekte dat dit meer mijn ding ging zijn. En toen ik in mijn 3e licentie mijn lange stage mocht doen bij haar en bij Line Vertongen in Hoegaarden, voelde ik dat ik misschien meer aanleg had voor de praktijk dan voor de theorie :-). Ik kreeg het vertrouwen van hen, kreeg de kans om al vrij snel dingen te doen: diagnostisch onderzoek, studiebegeleidingen, gesprekken met ouders, verslagen maken. Aanvankelijk was ik heel onzeker, maar door de complimenten die ik gaandeweg van hen kreeg, voelde ik dat het wel lukte. Ik vond de manier van kijken ook meer ‘mijn ding’: kijken naar de sterktes en talenten van kinderen en deze inzetten tijdens de begeleiding.
Vertrouwen krijgen en vertrouwen geven. Daar draait het vaak om bij mij. Toen ik op het einde van mijn stage het vertrouwen kreeg van Kaat om in haar praktijk te werken, zweefde ik een paar dagen op wolkjes. Pas jaren later snapte ik ook waarom dat zo’n belangrijk moment was… Iemand die mijn talenten zag en ze ook benoemde.
Als ik in de praktijk aan mensen uitleg wat talenten zijn, zeg ik dat het ‘die dingen zijn die vanzelf gaan, waardoor je niet altijd door hebt dat het een talent is’. En zo was het ook bij mij. Ik had niet door dat ik er goed in was om kinderen en volwassenen op hun gemak te stellen, dat ik er heel goed in ben om een bepaalde sfeer te creëren waardoor er vertrouwen is om dingen te vertellen. Nu weet ik ook dat daar zelfs een woord voor bestaat: het talent van ‘groeimotor’ en ‘vertrouweling’. Mooi toch?
Talent van de groeimotor
(uit de Toolbox voor jong talent (Luk Dewulf, Els Pronk, Peter Beschuyt)
Ik had niet door dat ik goed verslagen kon schrijven. Ik legde de lat te hoog. Ik vond dat mijn verslagen direct even goed moesten zijn als de verslagen van Kaat. Wat natuurlijk niet realistisch is, want zij had al jaren ervaring en had al een aantal boeken geschreven. Maar toch…
Tijdens mijn stage leerde ik ook veel inspirerende mensen kennen: Albert Janssens, Marc Litière, Martine Ceyssens. Stuk voor stuk mensen waar ik naar opkeek als student. Was het toeval of niet dat het allemaal mensen waren die een boek hadden geschreven? Of was het toen al duidelijk dat ik zelf ook een boek zou schrijven? (dat er hopelijk in 2020 komt :-)).
Het vertrouwen dat ik toen kreeg van anderen was zo belangrijk voor mij. Daardoor kon ik mezelf misschien wel wat overstijgen. En ik denk dat die mensen die je dat vertrouwen geven o zo belangrijk zijn voor iedereen!
Dat vertrouwen geef ik nu ook graag aan anderen. Ik vind het leuk dat ik mijn talent als ‘groeimotor’ volop kan inzetten in de praktijk: Kinderen en volwassenen vertrouwen geven en zorgen dat ze kleine stapjes zetten in hun groei en ontwikkeling. Kleine stapjes in de richting van een leven waar ze terug blijer van worden.
Ik hoop dat jij ook al zo’n mensen bent tegengekomen in je leven die je het vertrouwen gaven…
Van wie kreeg jij het vertrouwen? Wie geloofde erg in jouw talenten?
Als je je talenten graag eens in kaart brengt samen met mij, dan is een talenteninterview zeker iets voor jou. Je krijgt ze bovendien mee op een mooie talentenmap.
Ik krijg ook vaak de vraag van mensen die het als cadeau willen geven voor hun zoon/dochter/petekind. Het is geen materieel cadeau, maar ik geloof meer en meer in de niet-materiële cadeaus en ik ben er zeker van dat ze zich het moment van het talenteninterview nog heel lang herinneren… Een cadeau voor het leven zou je kunnen zeggen.
Ik merk dat ik tijdens zo’n interview vaak echt in een ‘flow’ zit, alles rond me heen vergeet en volledig focus op de persoon die voor me zit. Ik word er zelf blij van om talenten bij anderen te ontdekken. Toch leuk als je tijdens je werk vaak zo’n momenten kan meemaken?
Voor meer info: http://www.espazo.be/talenteninterview/
Mail gerust: ruth@espazo.be of 0472 92 52 38
Deze website maakt gebruik van cookies.