Over los-laten en ver-binden
19/09/2021 - 19:56
Het is bijzonder te ervaren hoe het leven zich (soms) aandient in thema’s. Als ik terugblik op de afgelopen maanden is loslaten een thema dat nogal wat plaats innam in mijn leven:
- Ik beleefde van heel nabij het afscheid van een jonge vrouw na euthanasie bij psychisch lijden
- Onze kinderen zetten nieuwe groei-stapjes met het daarbij horende vallen en opstaan. Voor mij een uitdaging om hen weer wat meer los te laten.
- Heel wat zelf opgelegde ‘moetjes’ moest ik loslaten door veranderingen, andere prioriteiten, tijdsgebrek enz.
- …
Niet enkel in mijn klein wereldje bleek het een thema, ook in de wat ruimere context: het al dan niet loslaten van de C-maatregelen bepaalde zowat elke dag de debatten.
Toeval? Men zegt wel eens dat wat zich in de buitenwereld afspeelt (of wat je opvalt) vaak iets zegt over wat er speelt in de binnenwereld. Misschien klopt het wel. Sommigen noemen het het universum dat samenspant, anderen de bril waardoor je kijkt,… Je mag zelf beslissen of en welke verklaring je het wil geven.
Als we de huidige tijd plaatsen in de geschiedenis, dan zien we duidelijk dat we nog nooit zoveel controle hebben gehad. Loslaten heeft daardoor een vieze bijklank gekregen. En toch blijft loslaten een universeel thema waar we vroeg of laat in uitgedaagd worden.
Ik denk dat we zelfs iedere dag voor die keuze geplaatst worden: los-laten of vast-houden (lees: controleren)
- Kunnen we onze angst loslaten of bouwen we steeds meer controle-mechanismen in?
- Kunnen we ons eigen grote gelijk loslaten of blijven we eraan vasthouden?
- Durven we onze schuldgevoelens los te laten en voor zelfzorg kiezen of houden we ze onder controle door onszelf weg te cijferen en te pleasen?
- …
Op zich is vasthouden en controle niet slecht, maar als het niet meer werkt, worden we uitgedaagd om loslaten terug een plaats te geven in ons leven.
Loslaten als antwoord op datgene dat we niet kunnen vasthouden, op dat wat we niet onder controle kunnen krijgen. Want controle heeft z’n grenzen en we botsen steeds vaker op die limieten. Het oncontroleerbare laat zich nu eenmaal niet controleren. Of we het nu leuk vinden of niet.
En het bijzondere is dat los-laten voor meer ver-binding zorgt met jezelf en je omgeving.
Ik heb zelf opnieuw mogen ervaren hoe het loslaten (afscheid nemen) zorgt voor een heel intense verbinding met anderen.
Ik heb mogen ervaren hoe het meer loslaten van de kinderen ervoor zorgt dat ik meer vertrouwen krijg in hun kracht.
Ik heb mogen ervaren hoe het loslaten van mijn eigen (waren het wel mijn eigen?) ‘moetjes’ opnieuw vrijheid en nieuwe mogelijkheden creëert en me vooral terug in verbinding bracht met mijn eigen behoeften en waarden.
Door los te laten ontstaat vaak échte innerlijke vrijheid (zo je wil: het land der vrijheid :-)). We bevrijden ons van wat is (of wat zou moeten zijn) en worden verrast door het vangnet dat verschijnt.
En geloof me: ik weet ook niet hoe je dat altijd doet, want het blijft ook voor mij één van de grootste uitdagingen. Ik heb wel ervaren dat het met vertrouwen te maken heeft, met accepteren en moed. Durf jij?
~Michaël~
-Voor Bie-
Hetgeen jij zo moeilijk kon, proberen wij nu te doen: los-laten…