My name is... de blijmaker...
24/02/2020 - 18:27
Mensen vragen me vaak wat ik allemaal doe. Het heeft lang geduurd voor ik hier duidelijk op kon antwoorden, maar het werd steeds duidelijker. In deze blog: mijn verhaal.
Toen ik startte in 2003, stond ik niet stil bij mijn 'titel'. Ik had Pedagogie gestudeerd aan de KUL en ik was gewoon 'orthopedagoge'. Klaar en duidelijk. Althans dat dacht ik toch. Ik startte onmiddellijk als orthopedagoge in bijberoep. Ik begeleidde toen vooral kinderen en jongeren met leerproblemen. De telefoons die ik kreeg, waren meestal ook voor mij bestemd. Toch kreeg ik af en toe telefoon van iemand die hulp zocht voor 'zijn gewrichten'. Steeds grappige telefoongesprekken... Gelukkig bleek meestal vrij snel dat ze een 'orthopedist' zochten en geen 'orthopedagoge'...
Vanaf 2006 combineerde ik het werken als orthopedagoge in een school met onze praktijk Espazo. Daarnaast werkte ik ook als freelancer bij Centrum Zitstil.
Eind 2016 werd ik volledig zelfstandige. Ik begeleidde in de praktijk vooral kinderen met faalangst en weinig zelfvertrouwen. Daarnaast startte ik als freelance loopbaancoach bij Passion For Work. Er ging een nieuwe wereld voor mij open: targets, de 'elevator pitch', 'personal branding', jezelf in de markt zetten, wat zijn mijn ideale klanten?,... Zaken waar ik voordien nog nooit van had gehoord en dus ook niet over nadacht.
Als mensen me op een netwerkvent vroegen wat ik deed, merkte ik dat mijn 'pitch' er niet altijd vlot uitkwam. Want ja, wat deed ik nu eigenlijk allemaal? En wat wilde ik blijven doen? Ik dacht er de voorbije jaren veel over na. Wat is mijn missie? Wat is 'mijn WHY?'. Welke naam wilde ik mezelf geven? Orthopedagoge/ pedagoge/ loopbaancoach/ talentcoach/ kindercoach/ lifecoach/...
Ik las er veel over. Ik sprak met mensen. Sommigen zeiden: "Je moet je doelgroep specifieker maken". Andere zeiden: "Je mag gerust breed gaan: kinderen én volwassenen". Ik heb intussen geleerd dat je over sommige dingen té veel kunt nadenken en daar wordt een mens (en ik zeker) ook niet gelukkig van. En ik geraakte er niet uit...
Tot ik een woord bedacht dat voor mij helemaal klopte: de blijmaker.
Ik ben een blijmaker. Ik wil mensen (terug) blijer maken. Kleine kinderen, maar ook grote kinderen (lees: volwassenen :-)). Ik blijf de combinatie gewoon boeiend vinden.
Toen ik een paar maanden geleden samen met mijn zussen de film 'The greatest showman' zag (dank u Judit), verscheen er op het einde van de film een quote die er voor mij 'knal op was':
"De mooiste kunstvorm is anderen blij maken..."
P.T Barnum
Voor mij vat deze quote de kern: mensen blij maken. Het past bovendien perfect bij hoe ik wil dat mensen mij kennen.
Dit is waar ik voor wil gaan: als BLIJMAKER zorgen voor meer blije mensen. Kleine en grote mensen helpen om hun talenten te ontdekken zodat ze veerkracht ontwikkelen en een groeimindset. Kortom: meer in hun kracht staan. Dát is wat ik wil doen in de verschillende activiteiten die ik doe.
Dus, als mensen me nu vragen wat ik doe of wie ik ben, dan zeg ik gewoon: