G*dverdomme
23/11/2020 - 20:05
De laatste weken legde ik de laatste hand aan een nieuw online aanbod dat ik ontwikkel. Ik vroeg enkele cliënten om het traject te doorlopen en feedback te formuleren. Is alles duidelijk? Komt het goed over? Zitten er fouten in?… Je weet wel.
Dergelijke feedback is uiteraard altijd wel een beetje spannend. Je steekt er je tijd en legt er je ziel in, dus dan voelt het toch een beetje als een eigen kindje en hoop je dat mensen het graag gaan zien… Tijdens een feedback-moment met één van mijn testers gebeurde echter iets dat ik helemaal niet had zien aankomen:
“Euh ja, Michaël, ik denk dat je best video nummer 2 eens opnieuw opneemt, want na ongeveer 1 minuut zit er een vloek in…”
“Euh, wat? Een vloek?”
“Ja, een vloek. Blijkbaar kreeg je het niet helemaal uitgelegd zoals je het wilde en vloek je in beeld… en zo ken ik jou eigenlijk niet, want jij bent meestal heel rustig.”
Ik voel een schok doorheen mijn lijf. Mijn hart slaat enkele slagen over (en beslist dan om verder te kloppen, terwijl ik niet weet of ik hier blij voor moet zijn). Ik krijg het warm en voel me rood worden. Zou het? Ik herinner me inderdaad een filmpje dat ik wel 10 keer opnieuw ben begonnen omdat ik over mijn woorden struikelde, vergat om in de camera te kijken,… en daardoor de rust en kalmte verloor met de hoger beschreven gevolgen.
Ai, gênant… Vooral het feit dat ik het verkeerd geknipt heb, waardoor het dus is blijven staan… Op datzelfde moment realiseer ik me ook nog dat deze persoon niet de enige tester is en dus ook de anderen het gezien zullen hebben… My god!
We zijn ondertussen enkele uren laten als ik dit schrijf en ik ben al wat bekomen van de eerste schok. Uiteraard vind ik het jammer, maar tegelijkertijd ben ik geweldig fier op mezelf.
Als dit mij enkele jaren geleden zou zijn overkomen, dan zou ik hier dagen niet goed van zijn. Ik zou streng zijn voor mezelf, zou me voor het hoofd slaan en zou dagen piekeren, ambetant lopen, me schamen, me afvragen wat anderen van me zouden denken,…
Nu merk ik dat het goed van me kan afzetten, dat ik het kan relativeren, dat ik het zelfs grappig kan vinden,… Ik ben ook maar een mens, mag fouten maken,… en mensen mogen dat zelfs zien.
Fijn toch als je alles wat je geleerd hebt voor je cliënten perfect kan toepassen op jezelf (of was het omgekeerd?)
~Michaël~